Dyskopatia jest schorzeniem kręgosłupa. W terminologii medycznej określana jako wypuklina – „wypadnięcie” jądra miażdżystego (galaretowatego), inaczej wypadnięcie dysku. Kręgosłup człowieka składa się z kręgów i krążków międzykręgowych, tak zwanych dysków. Jeżeli któraś część kręgosłupa zostanie nadmiernie przeciążona, np. wskutek podnoszenia ciężarów, bądź też osłabiona na skutek przebytych urazów, może nastąpić wypadnięcie dysku.

Dyskopatia powstaje także w trakcie procesu zwyrodnieniowego kręgosłupa i stanowi jeden z jego etapów. Czynnikami ryzyka są:brak ruchu ,używki, osteoporoza, stres i naturalny proces starzenia się. Obraz kliniczny dyskopatii przypomina często ostry stan małego uszkodzenia międzykręgowego lub ostry stan zespołów przeciążeniowych miednicy. Dlatego bywa mylona z tymi przypadkami i częściej się ją diagnozuje, przez co wykonuje się niekiedy zbędne operacje dysków.

Wypadnięcie jądra galaretowatego zaburza równowagę statyczną i powoduje ból, w konsekwencji może prowadzić do małego uszkodzenia międzykręgowego.

Wyróżnia się trzy rodzaje dyskopatii:

• dyskopatię szyjną charakteryzującą się bólami karku, potylicy i górnej części pleców. Ból może promieniować do kończyn górnych oraz powodować zaburzenia czucia. Przyczyn dyskopatii szyjnej należy upatrywać w siedzącym trybie życia, połączonym z wielogodzinną pracą np. przy komputerze, z zastosowaniem niewłaściwych pozycji: nieodpowiednie ułożenie części ciała, zaniedbania dotyczące komfortu pracy;

• dyskopatię  piersiową, z nasilonymi bólami części piersiowej kręgosłupa rozchodzącymi się wzdłuż żeber, także z zaburzeniami czucia oraz, w bardziej zaawansowanym stadium zwyrodnieniowym, z niedowładem, osłabieniem kończyn dolnych (dyskopatia piersiowa spotykana jest zwykle u ludzi w średnim wieku);

• dyskopatię  lędźwiową, najbardziej popularną i najczęściej diagnozowaną. Ten typ dyskopatii znamionują bóle lędźwiowo-krzyżowe oraz bóle promieniujące do kończyn dolnych o charakterze „prądu elektrycznego”. Pojawiają się zaburzenia czucia skórnego, fizyczna i psychiczna wydolność pacjenta znacznie spada. Chory koncentruje się na tłumieniu bólu. W ostrzejszych przypadkach (konflikt korzenno-dyskowy lub  rdzeniowo-dyskowy) może wystąpić podrażnienie zwieraczy – mimowolne, niekontrolowane oddawanie moczu  i kału. Jest to wskazówką do natychmiastowej interwencji chirurgicznej. W łagodniejszych przypadkach dyskopatii stan chorego będzie się poprawiał pod warunkiem zastosowania specjalnej serii zabiegów ręcznych wspartych terapią domową i należną rekonwalescencją.

Dyskopatię  można zdiagnozować wykonując badanie rentgenowskie,rezonans magnetyczny lub tomografię komputerową  kręgosłupa. Najpełniejszy i najbardziej dokładny obraz zmian uzyskuje się podczas rezonansu magnetycznego i tomografii komputerowej.

Po uzyskaniu informacji o zmianach degeneracji kręgosłupa należy udać się do  gabinetu CHIROPRAKTYKA – TERAPEUTY MANUALNEGO czyli po polsku -„KRĘGARZA” aby rozpocząć proces terapii i  uwolnienia zablokowanego stawu kręgosłupa.